Bırak Boş Vermişliği

Derviş boşvermişliği bırak ne de olsa Allah halime vakıf menzile varamadım olsa ne olur olmasa ne olur demek nefsin hilesidir. Kendi haline bırakıldığını mı sanıyorsun Allah bazen seni bırakır ki iradenle cehdin ve gönlünde azim ve sebatı görsün ki şeyhine işaret edip artık himmet vakti geldi desin. Herkes hakkın kuludur. Şeyh de Allahın memurdur

Cümle mahluktta amirlik vazifesi alan bir şeyhe karşı sende memursun o da memur himmet ve terfi ancak kâinat sultanından çıkacak ki o da emri icra etsin

Sanma ki terk edildin.

Habibini örnek almazmısın akıbet belli olduğu halde sayimi terk etti gayreti mi küfrü mü suçladı kafiri mi sen kim oluyorsun ki onun hükmüne itaat edeceğine boşvermişlikle ona meydan okuyorsun, yazık sana ! gafletin göbeğindesin kendi kısır aklınla hüküm verip hüküm koyuyor, nefs eşeğinin ardına takılıp kendini haklı görüyorsun, mesneviden ders almamışsın ! ne hükmü anlamışsın, ne hükmedeni, arafta kalmış ne de olsa bir şey olmuyor boşverler vadisinde sessizliğe bürünmüş zihninde kurgulamışsın,  üstadından da ders almamışsın, aklını başına devşir nerede rahat var hiç mi habibine bakmazsın ne çektinde bedel ister ücret ister kendini naz makamında sanırsın ateşe giren demir misali kendini ateş sanırsın seni serkeş vurdumduymaz derviş Allaha yükleyip kendi yükünü onu suçlarsın, âdem olarak sen talep etmedin mi emaneti şimdi haline bak seni ahmak

Gayrete gelde bataklığa saplanmış akıl eşeğini ve nefs bineğini zorla hangi şeyi azimle talep ettin de Allah vermedi, seni yalancı daha ne yapayım diye birde Allaha bühtan edersin

Ne istemeyi adam gibi yaptın, ne de elde ettiğine şükrettin.

Ey şükürsüz ! şu kâinat sofrasında onca nimetten lezzetlendinde manevi yolun içinde

Bunca nimeti tatmışken diğerlerinin şükründe zenginliğe ermiş gibi manevi hazzında rahatlıkla eline geçmesini dilersin !

Sen kendi icraanı başkasının üzerinde yaparken hükmü kendin verip rahat dur derken Allahın sana rahat dur daha seninle işim var dediği halde sen bunu bilmez gibi bildiğini okuyorsun yuh olsun sana !

 Riya sadece amel de olmaz insan nefsi kendine de riya gösterir, nefisle hesaplaşma bir meydan okumadır yola giripte meydan okuduğun nefsinin seni rahat bırakacağını sandı isen sen ahmaksın.

O nefs ki Allah’a meydan okumuş ben diyenin, sen, demesini bekliyorsun

Biz diyen bir Allah ancak bensiz sensin biz olmuştur, bir ben varsa o da zatı uluhiyetin zatıdır.

Seni mürai yalancı, bunun böyle olduğunu bildiğin halde kendine ses çıkarmamak ne kötü bir iştir !

Kahvemizin vardır kırk yıl hatırı

Er olmayan okuyamaz satırı

Sabr eyle var beterin beteri

Gönle girmeyi sen kolay mı sandın.

İbrahim YERLİKAYA